Dag 13

Volgende ochtend blijf ik nog bij het receptie gebouw omdat daar de wiffi sterk is en ik mijn blog kan bijwerken.
Stephan, Leon en Mariet gaan verder door naar Tours.
Ikzelf zit hier rustig aan een tafel bij de receptie.
Het is negen uur. ...geef mezelf de tijd tot 10 uur en dan moet ik toch écht onderweg zijn hoor!
Een van de nadelen van het bijhouden van een reisverslag is de tijd die erin gaat zitten.
Maar moet zeggen dat ik het ook wel leuk vind om alle bijzondere gebeurtenissen in dit verslag te zetten.
Voor mij de enige manier om uit te leggen wat pelgrimeren in deze moderne tijd is.

In vroeger tijden hadden zij dit soort problemen niet.
Zij moesten (zich denk ik) meer zorgen maken over kleding en vooral nieuw schoeisel.
Waar haal ik eten en drinken?

In deze tijd kijk je op je navigatie of je routeboek en....zie daar... is de dichtstbijzijnde winkel restaurant of overnachtings plaats.

Ben pas na ruim!!!! een uur op de fiets gesprongen en gaan met die trappers.
Richting Tours gaat de route over kleine landwegen vaak niet breder dan een meter of 4 en erg hobbelig.
Meestal wel asfalt, maar de laatste 30 jaar (lijktwel) alleen maar gerepareerd met nieuwe stukken asfalt, waardoor het een hobbelig lappendeken vormd waar ik overheen fiets.
Het gaat al hobbelend verder tot ik in een klein dorpje de terras stoeltjes heerlijk onder de parasol zie staan.

Kan slecht in mijn ritme komen vandaag,  dus vind dat ik eerst maar eens een bak koffie moet nemen.
Heerlijk rustig, geen verkeer, hoor alleen de tv aanstaan in het café en achter mij het geluid van een aantal brulkikkers in het beekje.
Denk, dat water zal ook uiteindelijk wel naar de loire stromen.

Zou hier de hele ochtend kunnen zitten.....kijk nog eens op mijn routeboek.
45 kilometer nog tot Tours....kom jongen, in de benen en weg wezen.
Stap weer op de pedalen en begin rustig in een gestaag tempo te trappen, het hobbelen negeer ik inmiddels al automatisch.
Ik voel dat mijn lichaam eindelijk begint mee te werken.
Ademhaling en energie levering aan mijn beenspieren komen in balans....ik vergelijk het wel een beetje met mijn hardloop trainingen.
Ook hier speelt dit samenspel erg mee in je prestaties.

Na verloop van tijd gaat alles (bijna) automatisch.
Tot plotseling die een korte venijnige helling....tjeesusss..wat gaat dit zwaar!
Werp nog snel een blik op mijn hellingshoek metertje....14%!
Kan nog net op tijd terug schakelen naar mijn (bergversnelling) lichtste verzet.

Bedank in gedachte mijn collega voor zijn advies

Stamp stamp stamp gaan de pedalen nu in hoog tempo met een snelheid van maar 7 km per uur.
Merk dat ik ondanks dát wel weer in een haalbaar ritme kom.
Realiseer met een klein beetje angst dat de eerste bergpas die ik in de pyreneeën krijg...."Roelandpas"...24 km lang 8 tot 14% omhoog gaat!
Verder gaat het dan, met normale hellingen en afdalingen 4 tot 7%.

Moet nog 15 km, kom een fietser met bepakking tegen in tegenovergestelde richting.
Is een dame van middelbare leeftijd, ik groet en zij met een bescheiden knikje, laat weten dat ze mij gezien heeft.
Denk kijkt niet echt blij....lijkt mij een nederlandse bezig met een terugreis op de fiets? Zou kunnen...dat doen er meer.

Als de karakteristieke fiets/voetgangers brug van Tours in zicht komt kan ik het niet laten hier een mooie foto te maken.
Brug over en mooi meteen een stempel scoren in de kerk denk ik.

Deze brug gaat over de loire direct het centrum van Tours in.
Een voorbijganger ziet mij bezig en bied aan mij met fiets en al te fotografen.
Gelukt....fiets de brug op en daar staat Mariet uit Alkmaar midden op de brug, ook druk aan het foto's maken.
We besluiten samen een stempel te halen in de kerk, komen we daar ook Leon en Stephan tegen.
Grappig.....hebben zij nou langzaam gefietst... of ik te snel?

Na de stempel pakken we een bak koffie op een terras....terwijl we hier uit te rusten en ik een beetje zit rond te koekeloeren, zie ik dezelfde vrouw die ik tegenkwam weer langs fietsen.
Zou ze de weg kwijt zijn? Of een een rondje hebben gereden voor het plezier?

Na de koffie gaat Mariet winkelen in het mooie en prachtige centrum van Tours.
Leon en Stephan gaan een vriend oppikken die met hen mee gaat fietsen tot aan Bordeaux.
En ik....toets de dichtstbijzijnde camping op de route in en vind het wel mooi geweest voor vandaag.
Al die heuvels en vooral die tegenwind van de laatste dagen hebben hun tol wel geëist.
Ik ben moe...wil douchen eten koken en uitrusten.

Camping snel gevonden 4 km door Tours heen gekronkeld over fietspaden drukke verkeerswegen enz enz.
Dacht even weer in Parijs te fietsen!
Eind goed al goed....

Ben mijn potje voor de tent aan koken....fietst daar in hetzelfde opvallend langzame gestage tempo dezelfde nederlandse vrouw voor mij langs.

Kan mij niet inhouden, en ik roep (niet overdreven hard) heeejjj jouw zie ik nu al voor de derde keer vandaag.
Geen reactie. ...denk....zal wel uit een ander land komen dan.
Half uur later zie ik dat ze haar tent niet ver van de mijne heeft opgezet.
Als ik later op de avond mijn batterij oplader in het sanitair gebouw ophaal loop haar zowat omver.

Zij steld zich voor en verteld dat ze de weg kwijt was.
Denk bij mijzelf en haar aankijkend.... welke weg?.
Ik heb met haar te doen en bied aan om haar morgenvroeg Tours uit te helpen.
Vertel haar dat ik wel om 7 uur op sta omdat ik poirtiers wil halen.

Ohja fijn, zegt ze... ik kan vaak moeilijk op tijd opstaan.
Wil je mij wekken?
Afgesproken!

...ga lekker nog wat aan mijn blog werken en om 10 uur in mijn mandje....heeeeeerlijk. ..ben wel hondsmoe maar voel me nog steeds gezond.
Morgen vroeg op en lekker op tijd weg.