Dag 10

Piep piep piep....telefoon wekker 7 uur wakker. ...
Lakens bij elkaar in een hoek van het bed leggen.
Lekker makkelijk. ..wielerkleding aan en......rap naar beneden. ....ff flink ontbijt naar binnen proppen en weg.......of?
Toch nog maar ff een extra bak koffie nemen.
Het is immers gratis. ....de canadezen komen nog even bij me zitten en een meisje uit New york.

Oh oh toch wel heel bijzonder zeg al dat soort momenten.
Lijkt alsof ik niet weg kan komen.
Nog even gegevens uitwisselen....en wegwezen nu!

Zondagmorgen in Parijs. ...wel een andere gewaarwording dan op Vrijdagmiddag in de spits.
Neem me voor eerst nog een paar foto's te maken voor de Notre Dame.....zal om halfnegen toch wel rustig zijn daar, lijkt me.

mooi niet, er staan alweer een paar honderd mensen te wachten voor de deur.
Maak en paar shots en......merk dat ik sta te dromen.
Hup Ben, zeg ik tegen mezelf, je wil ook nog onder df eiffeltoren staan.
Op naar de Eiffeltoren, straten zijn rustig en zo kun mooi van de omgeving genieten.
Ook bij het 328 meter hoge stalen gevaarte uit 1893 maak ik aantal foto's.

Merk dat ik inmiddels al een dik uur onderweg ben.
pfffff wat is dat toch, lijkt wel of Parijs me niet los kan laten. Het blijft me vasthouden lijkt wel.

Zouden de pelgrims in vroeger tijden dit ook zo beleefd hebben?

Stel mijn Garmin in op de ingestelde route en fiets rustig via gezellige achteraf straatjes richting de aangegeven straat.
Moet nog 2 km voor ik op de ingeven route ben.
Kom door een straat met allerlei typisch Franse cafeetje. ...de terras stoeltjes staan uitnodigend in het Franse ochtend zonnetje te glansen.

Hmmm denk ik Koffie?
Zou best wel lekker zijn!
ach barst.....ik neem eerst nog een grote kop sterke koffie.
Dan maar wat later uit Parijs weg!.

De magnetische werking van Parijs heeft het óók van mij gewonnen.

Eindelijk fiets ik weg.....het is inmiddels gaan regenen.
Via talloze parken fiets ik over fietspaden Parijs uit.
kom uiteindelijk vast te zitten op een of ander nieuw industrie terrein.
Nog steeds kom ik niet los van Parijs.

Eindelijk na het oversteken van een of andere drukke voorrangsweg wordt het rustiger.
de regen wordt steeds meer en meer.

Krijg harde wind op mijn kop en moet flink doorbeuken. Hier wordt het ook al aardig heuvelachtig.
Eindelijk na een uur of zeven wordt het droog en komt de zon erdoor.

Vind een mooie stille camping met erg veel fluitende vogels.
Wat een schril contrast met de drukte van een wereldstad als Parijs.

De oude dame achter de balie op de camping kijkt bij het inschrijven naar mijn fiets.
Ze vraagt iets in het Frans. .....verstaan doe ik het niet.
Maar begrijp dat ze wil weten waar ik naar onderweg ben.
Zeg....Santiago de Compostella.
Ze knikt goedkeurend haar hoofd en zie dat ze de bon veranderd van 11 euro in 5.50 euro.

Zo heeft pelgrimeren toch ook voordelen.