dag 16 tm 21samenvatting van de afgelopen dagen

Dag 16

Om niet in het tijdsgedrang te komen met het schrijfwerk ben ik genoodzaakt de afgelopen dagen samen te vatten in hoogte/diepte punten.
En tevens moet ik zeggen dat ik deze dagen ook bijna niets anders heb gedaan dan fietsen eten en slapen.

dag 17
merk dat ik geen Santiago gangers meer ontmoet sinds ik Poitiers achter me heb gelaten .
Mijn tocht gaat vanaf het hotel in Vivonne naar net voorbij Angoulême. 
Het huisje van mark staat mij in gedachte al toe te wuiven. 
Ben erg benieuwd naar hoe het er uitziet en zie mijzelf al als heer en meester op de maaimachine over het grasveld heen gaan.
En als ik dan na een dag en twee nachten dit achterom kijkend  als en mooi groen laken achter kan laten.....zou zo mooi zijn hé.

Ja HÈÈL MOOI JA!!!!!  &/$#^/$#)=>{×'"..huillie huilie!!!!
Grrrr.
Ik verstrooide professor kom er, na een telefoontje met Mark (eigenaar van de vakantiewoning) achter, zijn huis al met wel 65 kilometer voorbij te zijn gereden.
SUFFERT!!!! Zeg ik tegen mijzelf....het huis was net na Poitiers geweest ipv van net na Angoulême. 
Tja.....overleg nog even met Mark maar besluit door te fietsen. 
FF omdraaien is echt geen optie.....
Nou ja jammer...ben de teleurstelling in een ogenblik te boven. Tis jammer maar het is niet anders.
Om er een ludieke draai met een knipoog aan te geven, stuur ik hem een Appje met de aanbieding bereid te zijn een andere keer zijn gras te maaien.

De weg gaat verder richting Santiago de Compostella. 
Als maar door trappen. 
Boek na dik honderd kilometer toch nog maar een keer een goedkoop hotel, het is echt een familie hotelletje, mama rund het hotel, papa de keuken en onderhoud enz. en de 4 kleine kinderen en huisdieren rennen overal rond.
Wil vanavond skypen met Ans en de volgende camping is nog eens 20 km daar heb ik geen zin meer in.

dag 18

Vandaag een erg warme dag, de wind redelijk vanachter en voel me weer lekker sterk na de dag van gisteren.het landschap is nog steeds erg heuvelachtig en de hellingen blijven nog steeds voor mijn gevoel erg steil.Heb van tevoren een camping op het oog in d'Aubeterre Sur Dronne na een tocht waarin ik weer de laatste kilometers aftel waarin het lijkt alsof ik niet vooruit kan komen komt er nog een steile helling. hijg en puf en denk weer aan de beklimming straks in de Pyreneeën. Terwijl ik met een gangetje van 6 tot 8 kilometer omhoog worstel, hang ik met mijn hoofd omlaag en kijk af en toe even onder de klep van mijn pet door om te zien of ik nog recht vooruit fiets. Kijk naar mijn voeten zie ze in gelijk tempo omhoog en omlaag gaan ben drijfnat en het zweet druppelt voortdurend van mijn neus af en voel dat ik niet eens de moeite meer neem om het weg te blazen of vegen.Laat maar gaan denk ik, zo blijf ik het best in de flow. Wat dat aan gaat heeft het nog steeds veel overeenkomsten met een duurloop. Gewoon doorgaan met water en eten in je lichaam stoppen en dan gaat de rest vanzelf. Eindelijk de bult weer af, camping ligt aan een leuk riviertje en hier lekker overnachten. Ik ontmoet hier Rafaël, een Belg uit Brussel die ook onderweg is naar Santiago de Compostella.Hij fietst met een racefiets met een aanhangertje erachter, tja zo kan het ook denk ik bij mezelf.

dag 19

Mijn volgende reisdoel wordt Cadillac een kleine 100 km verder.
Het landschap veranderd gaat langzaam over in zacht glooiend met wijngaarden bebouwd. 
Kom in de buurt van de wijnplaats Saint emilion.
Een 15 kilometer voor deze plaats langs de nog steeds zelfde route naar Santiago zie ik in de verte een aantal mensen in het gras zitten.
Heerlijk in de schaduw onder een hele grote oude eikenboom.
Dichterbij komend blijken het Leon, Stephan en hun reisgezel te zijn.
Zien mij en nodigen mij uit er bij te komen zitten.
Gezamenlijk even brood gegeten en uitgerust. 
Sluit me al fietsend een paar uur bij hun aan.
Maak nog een koffiestop in het centrum van Saint-Emilion en haal bij het gemeentehuis nog even een stempeltje voor mijn paspoort.
Het drietal gaat wijn kopen daarna een camping zoeken en de gekochte wijn weg slobberen daarna morgen afbuigen richting Bordeaux.
We zeggen tot ziens....maar betwijfel het.
Zij zijn er nog niet over uit hoe ze verder zullen rijden na Bordeaux fietsend of met de trein.
Ook wij wisselen gegevens uit om elkaar op de hoogte te houden van de vorderingen.
Zooohh verder gaat het weer, fietsen drinken tucjes eten.Zo gaat het uren lang door. Het is inmiddels wel ontzettend heet geworden, de zon brand ongenadig op mij en het landschap om mij heen.
Hoor af en toe de ontstane luchtbellen in het bijna door de hitte vloeibaar geworden asfalt uit elkaar spatten onder het profiel van mijn banden.

Als ik even stop om een pagina van het route boek om te slaan wil ik weer weg fietsen.
Merk vóór het opgang komen een zekere weerstand in mijn fiets.
Blijkt er een plak gesmolten asfalt zich aan mijn band te hebben vast geplakt.
Zo warm heb het nog nooit meegemaakt.

In Cadillac blijken alle drie campings dicht te zijn.
Het enige hotel heeft de deur op slot.
En op regelmatig aanbellen wordt ook niet gereageerd. 
Heb inmiddels al 2 uur en 18 km rondgedoold in deze stad.
Neem een wijs besluit, nadat ik eerst mijn levensmiddelen voorraden heb aangevuld de route verder te gaan vervolgen ipv kilometers en tijd te verspelen.

Het is inmiddels half acht in de avond. 
Na een half uur besluit ik eerst eten en koffie te maken op de benzine brander.
Blijkt deze niet te willen branden.  Eet mijn blikje doperwten met wortelen onopgewarmt leeg en maak nog wat brood.
Drink water ipv koffie.
Voor de éérste keer voel ik mij eventjes echt alleen en eenzaam.
Ik herpak mezelf en pak de route weer op.
Eindelijk kom ik om 9 uur aan bij een Chambres d' Hôtel.
Wordt hartelijk ontvangen. 
Heb er ruim 130 km opzitten. 
Duik na alle verplichte werkjes direct mijn bed in.
Overdenk nog even alle mee en tegenvallers van vandaag.
Voor ik helemaal wegzak bedenk ik nog.
Tja Ben, gewoon nemen zoals het komt.

Dag 20

Eindelijk kom ik na een aantal dagen in het gebied Les Lande. Het is erg vlak en bestaat hoofdzakelijk uit bossen smalle rechte wegen en stapels gezaagde bomen bomen. Als je je tijdens deze reis ergens eenzaam zou kunnen gaan voelen is het hier wel.Wegen waar zo een uur lang geen auto jouw voorbij rijd, Laat staan dat je een fietser tegenkomt.

dag 21

in Dax neem ik een kleine Refuge, dit is een slaapplaats speciaal voor pelgrims. er staat een bed voor je klaar en kunt er wat meegebracht eten koken. in deze slaapplaats hangt een briefje in het Frans en Engels. Je betaald wat het je waard is en wat je kunt missen. hierna stop ik een briefje van 10 in de gleuf van een vastgeschroefd geldkistje.

De volgende dag fiets ik in een toer door naar Saint Jean Pied de Port, dit is, Wereldwijd, voor veel pelgrims fietsend of lopend de startplaats voor de "Camino" (pelgrimsweg naar Santiago de Compostella). Het lijkt wel als of de weergoden niet willen dat ik in dat plaatsje terecht zal komen. De hele weg heb ik zware regen en onweersbuien. de hellingen worden hoger en hoger, dit zijn inmiddels al de voorlopers van de Pyreneeën. Fiets weer regelmatig voorover gebogen en zie onder mijn trappers kleine beekjes op het wegdek ontstaan die soms door de plotselinge stortbuien aanzwellen tot wilde stroompjes. Ben inmiddels door en door nat.

Als ik  vroeg in de avond als een verzopen kat en doodmoe aankom in mijn gereserveerde refugio is het eerste wat ik aan de hostelaire (de leider van de refugio) vraag, is het mogelijk dat ik 3 nachten kan blijven? ik voel dat ik ondertussen na bijna 21 dagen er aan toe ben om mijn lichaam de gelegenheid te geven zich te herstellen.kijkt in de lijst met reserveringen...en zegt, thats oké! Dit klinkt mij als muziek in de oren. want al de hellingen van bergjes die ik tot nu toe heb gehad zijn kinderspel bij de múúr waar ik nog overheen moet en die de pyreneen heet.Heerlijk 2 dagen om uit te rusten en 3 nachten om goed te kunnen bijslapen.Realiseer me voor het slapen gaan dat ik inmiddels ver over de helft ben met mijn 1750 km en er nog vaster in geloof dat ik deze weg voor mijzelf ga afmaken!